31 dic 2011

2011 ha pasado sin pena ni gloria. Empezando con dolor de pies, sant antoni, bullas, rockeras y 17 años. Siguiendo con Sagunto, las peñas aragonesas, ricky martin, Vila-real y el autobusero, SKINS, exámenes, cagada monumental + acabar en el médico, San Juan, mucha playuki y fiestas de agosto. Y fiestas de Artana y Vila-real, fiestukiissss de las wenas, mi primer 10 el literatura universal, estudiar, estudiar, estudiar...Y acaba con una denuncia, castigo por ella y muuuucha ropa nueva.
Cabe destacar que también he aprendido un poco de la vida (ya iba siendo hora), algunas personas se han ido (me alegro!) y otras han venido (me alegro aún más!), todos hemos cambiado para bien o para mal. Y de todos me he llevado algo.
 Ha sido un año de llorar un poco, de reír más, de dormir poco, de soñar mucho, de estudiar, de beber vodka, de sincerarse y de desenamorarse.
Esperemos que 2012 cure todas las heridas, abra otras nuevas, traiga cambios y alegrías. Yo mientras tanto seguiré siendo la misma, la que no se peina, la que siempre lleva las uñas (mal) pintadas y la que siempre sonríe...
ADIÓS 2011, UN PLACER HABERTE CONOCIDO

28 dic 2011

reciclando




Tu vida es tu vida. No dejes que sea golpeada contra la húmeda sumisión. Mantente alerta. Hay salidas. Hay una luz en algún lugar. Puede que no sea mucha luz pero vence a la oscuridad. Mantente alerta. Los dioses te ofrecerán oportunidades. Conócelas, tómalas. No puedes vencer a la muerte pero puedes vencer a la muerte en vida, a veces. Y cuanto más a menudo aprendas a hacerlo, más luz habrá. Tu vida es tu vida. Conócela mientras la tengas. Tú eres maravilloso. Los dioses esperan para deleitarse en ti

27 dic 2011

-¿Y eso qué quiere decir?
-Ya te lo he dicho, que creo que estoy enamorada de ti.
-Oye, no te desmadres ¿eh? Esto es muy bonito. Déjame sitio. Es algo, algo maravilloso y lo estamos pasando estupendamente y todo eso pero tú eres una cría y no quiero que lo olvides ¿sabes? Vas a encontrar a un montón de hombres en tu vida. Bueno, lo que yo quiero es que disfrutes de mí y de mi perverso sentido del humor y mi asombrosa técnica sexual, pero lo que no debes olvidar nunca es que tienes toda la vida por delante.

26 dic 2011

-Mira, ahí está Saturno. Saturno es el sexto planeta a partir del Sol ¿Cuántos satélites de Saturno puedes citar? Son Mimas, Titan, Dione, Hiperión, claro. 
-No sabía ni uno solo, afortunadamente no suelen ser temas de conversación.
-Conocimientos. Sí, tengo un millón de conocimientos en la punta de los dedos.
-Y nada significan. Porque nada que valga la pena puede ser entendido con la mente. Todo lo que es verdaderamente valioso tiene que entrar por una obertura distinta y perdona lo desagradable de la imagen.
-No estoy de acuerdo. ¿Dónde estaríamos sin el pensamiento racional? Dime.
-No, no. Yo creo que tú confías demasiado en tu cerebro.Y en mi opinión el cerebro es el más sobrevalorado de todos los órganos.
-Lo que pasa es que tú crees que soy demasiado cerebral.
-Pues, yo diría que sí, que eres un tanto cerebral, pero ¿qué importancia tiene lo que yo piense de ti? Dios sabe lo que tú pensarás de mí.
-¿Estás bromeando? ¡Yo creo que eres estupendo! Tienes cierta tendencia a ser un tanto sarcástico, pero eso lo encuentro atractivo.
-¿Ah sí? No sabes cuánto lo celebro.
-¿Tú crees que no tengo sentimientos ¿verdad?
-La verdad es que eres muy sensitiva. Yo nunca he dicho lo contrario. Creo que eres sensacional, de veras lo creo. Solo que también eres muy insegura. Pero, me pareces maravillosa. Créeme.

24 dic 2011




''Estaba dotado de aquella resistencia extraordinaria que sólo poseen los locos y los idiotas. Jamás se resfriaba, aunque al acostarse nunca se despojaba de su ropa mojada por la lluvia otoñal. Y seguramente sólo la voz de un loco podría sonar así de clara y sonora...''

22 dic 2011


-La verdad duele, lo sé. En realidad, es fisiológico. El cerebro procesa el sonido antes que la luz pero ésta es más veloz que el sonido y el cerebro altera la realidad para sincronizarla.
-Y ¿eso qué importa ahora?
-Mucho. Sólo cuando alguien está a 27 metros vemos y oímos el mundo tal y como es. Sólo entonces cerebro, sonido y luz están en armonía.
-¿Y qué?
-Que el resto del tiempo vivimos entre mentiras, las mentiras dan sentido al mundo, pero la verdad duele.

18 dic 2011

If you're reading this...
congratulations, you're alive. 
if that's not something to smile about, 
then I don't know what is 

16 dic 2011


Querida Kitty:

"Un manojo de contradicciones" es la última frase de mi última carta y la primera de esta. "Un manojo de contradicciones", ¿serías capaz de explicarme lo que significa? ¿Qué significa contradicción? Como tantas otras palabras, tiene dos significados, contradicción por fuera y contradicción por dentro. Lo primero es sencillamente no conformarse con la opinión de los demás, pretender saber más que los demás, tener la última palabra, en fin, todas las cualidades desagradables por las que se me conoce, y lo segundo, que no es por lo que se me conoce, es mi propio secreto.
Ya te he contado alguna vez que mi alma está dividida en dos, como si dijéramos. En una de esas dos partes reside mi alegría extrovertida, mis bromas y risas, mi alegría de vivir y sobre todo el no tomarme las cosas a la tremenda. Eso también incluye el no ver nada malo en las coqueterías, en un beso, un abrazo, una broma indecente. Ese lado está generalmente al acecho y desplaza al otro, mucho más bonito, más puro y más profundo. ¿Verdad que nadie conoce el lado bonito de Ana, y que por eso a muchos no les caigo bien? Es cierto que soy un payaso divertido por una tarde, y luego durante un mes todos están de mí hasta las narices. En realidad soy los mismo que una película de amor para los intelectuales: simplemente una distracción, una diversión por una vez, algo para olvidar rápidamente, algo que no está mal pero que menos aún está bien. Es muy desagradable para mí tener que contártelo, pero ¿por qué no habría de hacerlo, si sé que es la pura verdad? Mi lado más ligero y superficial siempre le ganará al más profundo, y por eso siempre vencerá. No te puedes hacer una idea de cuántas veces he intentado empujar a esta Ana, que sólo es la mitad de todo lo que lleva ese nombre, de golpearla, de esconderla, pero no lo logro y yo misma sé por qué no puede ser.
Tengo mucho miedo de que todos los que me conocen tal y como siempre soy descubran que tengo otro lado, un lado mejor y más bonito. Tengo miedo de que se burlen de mí, de que me encuentren ridícula, sentimental y de que no me tomen en serio. Estoy acostumbrada a que no me tomen en serio, pero solo la Ana "ligera" está acostumbrada a ello y lo puede soportar, la Ana de mayor "peso" es demasiado débil. Cuando de verdad logro alguna vez con gran esfuerzo que suba a escena la auténtica Ana durante quince minutos, se encoge como una mimosa sensitiva en cuanto le toca decir algo, cediéndole las palabras a la primera Ana y desapareciendo antes de que me pueda dar cuenta.
O sea, que la Ana buena no se ha mostrado nunca, ni una sola vez, en sociedad, pero cuando estoy sola casi siempre lleva la voz cantante. Sé perfectamente cómo me gustaría ser y cómo soy... por dentro, pero lamentablemente sólo yo pienso que soy así. Y esa quizás sea, no, seguramente es, la causa de que yo misma me considere una persona feliz por dentro, y de que la gente me considere una persona feliz por fuera. Por dentro, la auténtica Ana me indica el camino, pero por fuera no soy más que una cabrita exaltada que trata de soltarse de las ataduras.
Como ya te he dicho, siento las cosas de modo distinto a cuando las digo, y por eso tengo fama de correr detrás de los chicos, de coquetear, de ser una sabionda y de leer novelitas de poca monta. La Ana alegre lo toma a risa, replica con insolencia, se encoge de hombros, hace como si no le importara, pero no es cierto: la reacción de la Ana callada es totalmente opuesta. Si soy sincera de verdad, te confieso que me afecta, y que hago un esfuerzo enorme para ser de otra manera, pero que una y otra vez sucumbo a ejércitos más fuertes.
Dentro de mí oigo un sollozo: "Ya ves lo que has conseguido: malas opiniones, caras burlonas y molestas, gente que te considera antipática, y todo ello sólo por no querer hacer caso de los buenos consejos de tu propio lado mejor". ¡Ay, cómo me gustaría hacerle caso, pero no puedo! Cuando estoy callada y seria, todos piensan que es una nueva comedia, y entonces tengo que salir del paso con una broma, y para que hablar de mi propia familia, que enseguida se piensa que estoy enferma, y me hacen tragar píldoras para el dolor de cabeza y calmantes, me palpan el cuello y la sien para ver si tengo fiebre, me preguntan si estoy estreñida y me critican cuando estoy de malhumor, y yo no lo aguanto; cuando se fijan tanto en mí, primero me pongo arisca, luego triste y, al final, termino volviendo mi corazón, con el lado malo hacia fuera y el bueno hacia dentro, buscando siempre la manera de ser como de verdad me gustaría ser y como podría ser... si no hubiera otra gente en este mundo. 

13 dic 2011

“I’m sorry, but I don’t want to be an emperor. That’s not my business. I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible; Jew, Gentile, black man, white. We all want to help one another. Human beings are like that. We want to live by each other’s happiness, not by each other’s misery. We don’t want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone, and the good earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful, but we have lost the way. Greed has poisoned men’s souls, has barricaded the world with hate, has goose-stepped us into misery and bloodshed. We have developed speed, but we have shut ourselves in. Machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical; our cleverness, hard and unkind. We think too much and feel too little. More than machinery, we need humanity. More than cleverness, we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost. The airplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in men; cries out for universal brotherhood; for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world, millions of despairing men, women, and little children, victims of a system that makes men torture and imprison innocent people. To those who can hear me, I say, do not despair. The misery that is now upon us is but the passing of greed, the bitterness of men who fear the way of human progress. The hate of men will pass, and dictators die, and the power they took from the people will return to the people. And so long as men die, liberty will never perish. Soldiers! Don’t give yourselves to brutes, men who despise you, enslave you; who regiment your lives, tell you what to do, what to think and what to feel! Who drill you, diet you, treat you like cattle, use you as cannon fodder. Don’t give yourselves to these unnatural men - machine men with machine minds and machine hearts! You are not machines, you are not cattle, you are men! You have the love of humanity in your hearts! You don’t hate! Only the unloved hate; the unloved and the unnatural. Soldiers! Don’t fight for slavery! Fight for liberty! In the seventeenth chapter of St. Luke, it is written that the kingdom of God is within man, not one man nor a group of men, but in all men! In you! You, the people, have the power, the power to create machines, the power to create happiness! You, the people, have the power to make this life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy, let us use that power. Let us all unite. Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work, that will give youth a future and old age a security. By the promise of these things, brutes have risen to power. But they lie! They do not fulfill that promise. They never will! Dictators free themselves but they enslave the people. Now let us fight to fulfill that promise. Let us fight to free the world! To do away with national barriers! To do away with greed, with hate and intolerance! Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness. Soldiers, in the name of democracy, let us all unite!”

9 dic 2011

Detesto rebajarme, doblegarme, humillarme, disimular lo que pienso, someterme, no hacer lo que me da la gana. Hoy como entonces, el orgullo se manifiesta en mi voz, en el fuego de mi mirada, en mi rostro musculoso y atormentado, en toda mi persona.

2 dic 2011

Y le miró. Seguía sin entender nada, nunca había sabido comprenderle muy bien. Era como si él hubiese puesto una barrera, en realidad, ambos la habían puesto pero era más fácil culparle y así poder tener la consciencia limpia.Y siempre se decía que no, se convencía de que no. Pero el autoengaño servía durante un rato pero ¿después? ¿qué había después? Incertidumbre, indecisión e incluso tristeza. Una mezcla de sentimientos de los que ni ella misma era consciente. Y lo peor es que no podía hacer nada. Esperar. Ya se sabe que el tiempo todo lo cura. Pero el tiempo pasaba y no pasaba nada. Los sentimientos que él provocaba en sus sistema nervioso seguían tan vivos como aquel día en que echo a perder lo poco que había conseguido en nueve meses.
Los depresivos no quieren ser felices, quieren ser infelices para confirmar su depresión. Si son felices no están deprimidos y tienen que salir al mundo a vivir, lo cual puede ser deprimente.

27 nov 2011

Son las 01:33 y yo estoy aquí completamente aburrida comiendo uvas, viendo trozos de capítulos de Skins y leyendo tonterías en Wikipedia. En mi portátil tengo algunos exámenes de Selectividad de inglés esperando a que los haga. En mi habitación también se encuentra ''La plaça del diamant''. Segundo de bachillerato es muy difícil. Pensé que sería coser y cantar como lo fue primero. Pero, nada mis ''buenas notas'' se han esfumado completamente. Bueno, en los dos exámenes de Literatura Universal tengo un 10.
Vaya planazo de sábado por la noche!!!!! mi fiel compañera, Marta García, y yo conocemos muy bien estas noches. Bien, tengo tantas cosas que hacer y tan pocas ganas. Odio esta sensación. Es una sensación de vacío. Es como no sé, sé por lo que está pasando y no puedo hacer nada... ¿Impotencia? Pero no es sólo por eso, es por todo. ¿Enserio vale la pena hacer todo lo que estoy haciendo? Odio las preguntas retóricas, no me gusta no obtener respuestas. Me encanta escribir incoherencias de este tipo mientras suena... Somebody to love-Justin Bieber. Doy pena ¿eh?
Olivia Palermo me parece extremadamente guapa, he empezado a ver The City y realmente no me gusta mucho, pero no puedo evitar querer más después de cada capítulo. Otra sensación rara. Esta semana tengo un examen cada día y aquí estoy, quejándome y no haciendo nada. Bueno, he de decir que son exámenes fáciles (latín, inglés, filosofía, castellano). Ángel, mi profesor de castellano, se ha dislocado el hombro y no podemos avanzar mucho. Mi vida últimamente es tan jodidamente feliz, que no me gusta. Cuando estoy feliz no escribo cosas bonitas, bueno, no las escribo ni cuando estoy triste. Qué tonta. Enserio, la gente me da asco, no soporto a tantas personas. Me encanta estar a última fila, es super divertido. Creo que voy a dejar de escribir right now porque voy a decir tonterías. Mi prima acaba de decir medio llorando ''no sé inglés'' Ay, hija mía, ¿tú crees que con el sistema educativo español alguien sabe inglés?
Hoy me han preguntado ''¿Cómo lo superaste?'' y mi contestación ha sido rara y estremecedora ''Puuues, sonriendo y haciéndoles creer que estaba bien. Y solucionando mi tristeza sin decirlo y poniéndome mala.'' Psicosomático. Echo de menos griego, odio geografía.

23 nov 2011

''algún día voy a coger todas esas caras de pena y las voy a convertir en caras de pene. cómo mínimo se reíran al verse en el espejo''

22 nov 2011


Mentir bé és un art molt difícil, que poques persones arriben a practicar amb solvència i dignitat. Abunden els mentiders; però ,en general, són mals mentiders: se'ls coneix que menteixen. Un infundi no hauria de ser honorablement qualificat de mentida sinó quan és perfecte: quan presenta una aparença justa de veritat. Per això sempre resulta preferible de dir la veritat, la pròpia i exacta veritat, en el cas que siguem incapaços d'inventar mentides invulnerables. Les mentides poc convincents, de més a més, tenen el desavantatge de desacreditar aquell qui les propala. En l'ordre de les relacions normals d'home a home,el principi de <<credibilitat>> és essencial: hem de <<creure>> el nostre interlocutor perquè sigui possible d'entendre'ns-hi. El mentider ,el bon mentider, es fa creure: el seu falsetjament de fets o d'idees s'ofereix amb uns aires de versemblança tan nets,que no dubtem a acceptar-lo com a veracitat. Amb un bon mentider ens podem entendre -o malentendre-, i encara que en sortim perdent, el tràmit serà còmode i simpàtic. El mal mentider ,per contra, ens deixa en una situació inquietant. Sabem que està mentint-nos, i no podem <<creure'l>> : li retirem la nostra confiança. Amb ell no hi ha res a fer: la relació resulta penosa, queda viciada des de l'origen, s'estabeliz -si s'estableix- sobre bases fictícies per ambdues parts. Una bona mentida val per una veritat. I ,repeteixo, <<mentir bé>> exigeix tants i tan rigorosos dots d'maginació i de malícia, que les persones no proveïdes d'una tal genialitat hauríem de desistir-ne i procurar ser verídics sempre i per principi. Encara que dir la veritat sigui o ens sigui desagradable. En aquest punt ,com en molts altres, la <<utilitat>> dóna raó als moralistes més repatanis.

21 nov 2011

"That's the great thing about the universe: unpredictable. That's why it's so much fun."

17 nov 2011

Luces de bohemia (y de ilusión)

MAX
Latino, ya no puedo gritar... ¡Me muero de rabia!... Estoy mascando ortigas. Ese muerto sabía su fin... 
No le  asustaba, pero temía al tormento... La Leyenda Negra, en esos  días menguados, es la Historia de España. Nuestra vida es un círculo dantesco. Rabia y vergüenza. Me muero de hambre, satisfecho de no 
haber llevado una triste velilla en la trágica mojiganga. ¿Has oído los  comentarios de esa gente, viejo canalla? Tú eres como ellos. Peor que ellos, porque no tienes una peseta y propagas; la mala literatura, por 
entregas. Latino, vil corredor de aventuras  insulsas, llévame al Viaducto. Te invito a regenerarte con un vuelo.
DON LATINO
¡Max, no te pongas estupendo!




16 nov 2011

Si me hubiese parado a pensarlo, hubiera comprendido que mi devoción por él no era más que una fuente de sufrimiento. Quizá por eso le adoraba más, por esa estupidez eterna de perseguir a los que nos hacen daño.

10 nov 2011

Sube la tensión,aullamos como fieras.No quemar el sol será nuestra grandeza.
La pareja tóxica que dominará el planeta...

4 nov 2011

no quiero mirarte,no quiero tenerte,no quiero morirme de ganas de verte,no quiero sufrir,no quiero llorar,no quiero que me digas dónde tengo que estar,no me quiero reír,no te quiero más,no quiero darte un beso en la mejilla al despertar,es que no puedo si sé que tengo que darte una razón y no volver a molestarte un susurro en el oído y camelarte,cuatro gotitas de tequila y olvidarte

3 nov 2011



Un intelectual es habitualmente alguien que no se distingue precisamente por su intelecto -dictaminó Corelli-.Se atribuye a sí mismo ese calificativo para compensar la impotencia natural que intuye en sus capacidades.Es aquello tan viejo y tan cierto del dime de qué alardeas y te diré de qué careces.Es el pan de cada día.El incompetente siempre se presenta a sí mismo como experto,el cruel como piadoso,el pecador como santurrón,el usurero como benefactor,el mezquino como patriota,el arrogante como humilde,el vulgar como elegante y el bobalicón como intelectual.

26 oct 2011

17 sept 2011

Primer día de fiestas












Y aquí estoooooooooy de fiestas,echándote de menos pero...y qué? Ya no puedo cambiar nada!!!!!!!!! PASADO PISADO!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! No vale la pena pensar en el pasado septiembre porque NO VA  A VOLVER

Día 45 - Usted sin maquillaje.

Cómo cuesta levantarse cuando llega ese momento en que has perdido,que por fin te has dado cuenta de que todo terminó que ya nada es como antes,que sólo quedaba frío donde siempre se palpaba el sentimiento.Éramos inseparables,ahora estamos tan distantes.Las palabras el viento se las llevó.Sin ti me muero,me puede el miedo.Me siento solo,te echo de menos .Sin ti me muero y siento por dentro que nunca más seremos dos.

Día 43 - Una foto de su lugar favorito en el mundo.

12 sept 2011

Día 39 - Una foto de tu signo del zodiaco.


''Un piscis tiene una personalidad tranquila, paciente y amable. Son sensibles a los sentimientos de los demás y responden con simpatía y tacto al sufrimiento de los demás. Son muy queridos por los demás porque tienen un carácter afable, cariñoso y amable, y no suponen una amenaza para los que quieren tener puestos de autoridad o mayor popularidad. Suelen asumir su entorno y sus circunstancias, y no suelen tomar la iniciativa para resolver problemas. Les preocupan más los problemas de otros que sus propios problemas.
Los Piscis tienden a existir de forma emocional más que de forma racional, de forma instintiva más que de forma intelectual. No les gusta sentirse confinados y no respetan las convenciones así por las buenas. Pero tampoco tienen la energía o la motivación para luchar contra el poder establecido.
Los piscis muchas veces se retiran hacia un mundo de sueños en el que sus capacidades pueden aportarles beneficios. Tienen una gran capacidad creativa artística.''
...ASÍ SE SUPONE QUE SOY

Día 38 - Una foto de tu celebridad favorita.